Αυτές που ζήσανε σε δύο κόσμους

 23 Γυναικες απο τις πρωην σοσιαλιστικες χωρες

καταθετουν την ψυχη τους και την αληθεια ΤΟΥΣ



Από το σημείωμα της συγγραφέα

Η ανάγκη, είπαν
που μας έφερε εδώ
που μας έδιωξε
από του σπιτιού μας τη γαλήνη
και την αγαπημένη πατρίδα.
Κάθε γυναίκα έρχεται εδώ
από ζόρι
όχι από το κέφι της
...Τα γκρέμισαν όλα
και μείναμε στο δρόμο
ο μόνος δρόμος η φυγή.
Για τα παιδιά μας πιο πολύ
και για τα εγγόνια
για το Μέλλον, είπαν
Και κανείς δεν μίλησε
γι’ αυτές τις γυναίκες
Κανείς
Μόνο όσοι τις χρειάστηκαν
Ήταν και είναι ανεκτίμητη
η προσφορά τους
Γεννήθηκαν και μεγάλωσαν
σ’ ένα σύστημα διαφορετικό
το Σοσιαλιστικό
Δυο αλλιώτικες ζωές...

Γυναίκες από 30 μέχρι 67 χρονών
γυναίκες πονεμένες
ατσαλωμένες
Με τη δική τους μόρφωση
και την κουλτούρα
κι’ έναν άλλον αέρα
Μου διηγήθηκαν τη ζωή τους εκεί
απ’ όταν τη θυμούνται και μέχρι που έφυγαν
Για τα χρόνια τους τα παιδικά
για τα σχολεία και τις σπουδές
και το επάγγελμα
Είχαν να πουν και για τους γονείς
τους παππούδες και τις γιαγιάδες
τις γενιές τις προηγούμενες.
Μιλάνε τα ελληνικά
αγάπησαν την Ελλάδα

Με ρωτούν το Πώς και το Γιατί
Πώς τις βρήκα;
Ρωτώντας και ψάχνοντας
Δεν γνώριζα καμιά
Σιγά-σιγά
Από χωριό σε χωριό κι από πόλη σε πόλη
Ζουν κι εργάζονται σε ελληνικά σπίτια
Κάνουν τις νοσοκόμες χωρίς να είναι
Υπηρετούν ηλικιωμένους και ανήμπορους
Κατάγονται από πρώην Σοσιαλιστικές χώρες
Από τις εικοσιτέσσερις γυναίκες μόνο μια αρνήθηκε να μιλήσει
Οι υπόλοιπες δέχτηκαν με μεγάλη χαρά
Σαν να περίμεναν
Ήταν πρόκληση και ξάφνιασμα
Που κάποιος θέλησε να τις ακούσει
Και να γράψει για τη ζωή τους
Τις ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη!
Και το Γιατί;
Ήταν και δική μου ανάγκη και ερώτημα
Όπως και ερώτημα εκατομμυρίων ανθρώπων πάνω στη γη
Που παλεύουν για έναν καλύτερο κόσμο
Ειρηνικό
Που επίκεντρο θα είναι ο άνθρωπος και η ευτυχία του
Και όχι το κέρδος
Σε έναν κόσμο που οι ισχυροί 
Δεν θα βομβαρδίζουν τους λαούς
Και μετά θα περιθάλπουν πρόσφυγες...
Πώς βίωσε ο απλός άνθρωπος τον Σοσιαλισμό;
Πώς βιώνει τον Καπιταλισμό;
Ήταν καλύτερα τότε;
Είναι καλύτερα τώρα;
Για ποιον;
Πώς κι έγινε ένας ολόκληρος κόσμος να καταρρεύσει;
Πώς κι έγινε ο ένας κόσμος να αγοράσει τον άλλον «με ένα μπλουτζίν και δυο μπανάνες»;
Δίνει απαντήσεις το βιβλίο;



Γεωργία Σ. Σκοπούλη

13 Οκτώβρη 2015



Είπαν για το βιβλίο
"Αυτό το βιβλίο μού άνοιξε ένα μεγάλο πεδίο σκέψης. Το αξιολογώ ως καταπληκτικό".
(Γιάννης Στεφόπουλος, Ηθοποιός)

"Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω το βιβλίο μέσα από δύο ή τρεις λέξεις θα έλεγα ότι είναι ένα υπέροχο βιβλίο. Καλύτερα θα έλεγα ότι είναι ένα συναρπαστικό βιβλίο".
"Θα διαβάσετε είκοσι-τρεις ιστορίες γυναικών της διπλανής πόρτας που η καθεμία και όλες μαζί έχουν να μας πουν κάτι συναρπαστικό, έχουν να μας πουν για την εκμετάλλευση, για το κουράγιο, για τη μνήμη. Θα μας αφήσουν να καταλάβουμε πολλά για το αύριο".
(Δημήτρης Καλτσώνης, Αναπληρωτής Καθηγητής Θεωρίας Κράτους και Δικαίου, Πάντειο Πανεπιστήμιο)

"Η συγγραφέας έχει καταγράψει από τις πληροφορήτριές της έναν ζωντανό και αυθόρμητο λόγο μα και βαθιά ανθρώπινο που ενσωματώνει αποστάγματα κρίσεων και αποτυπώνει τη λαϊκή εκείνη σοφία, η οποία έχει σφυρηλατηθεί μέσα από πολύπαθες δοκιμασίες".
"Η Γεωργία Σκοπούλη μάς παρέδωσε ένα πολύτιμο πρωτογενές υλικό, το οποίο όσον αφορά τη λαογραφία αποτελεί μια ανεκτίμητη πηγή για περαιτέρω ερευνητική αξιοποίηση".
(Νίκος Καρπούζης, Διδάκτωρ Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών)

Από τις "προθήκες" του Βήματος
Στο πέμπτο της βιβλίο η συγγραφέας παρουσιάζει τη ζωή 23 γυναικών που μετανάστευσαν από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες προς την Ελλάδα. Γυναίκες από 30 ως 67 ετών, γυναίκες πονεμένες, ατσαλωμένες, με τη δική τους μόρφωση και κουλτούρα, διηγούνται τις ζωές τους. Οι ιστορίες που έχει συλλέξει η δημοσιογράφος Γεωργία Σκοπούλη είναι ενδιαφέρουσες γιατί μέσα από την απλότητα και την αμεσότητά τους μας φέρνουν σε επαφή με όσα κρύβονται πίσω από κάθε λογής στερεότυπα. Η Ιρίνα, η Βανέσα, η Νόρα, η Ντουμπράβσκα, η Μπεάτα και οι υπόλοιπες μας βοηθούν να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας στον εθνικό καθρέφτη.


Σχετικά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου