Πόσα και πόσα πρωινά του χειμώνα, από τα πρώτα χρόνια όταν ο Θανάσης άρχιζε την καλλιτεχνική του καριέρα, συναντούσα, στο περπάτημά μου μέσα στην ομίχλη δίπλα στην λίμνη μας μια γνώριμη μορφή, την αγαπημένη του μητέρα την Ουρανία και με μάτια που λάμπανε μου διηγότανε τις επιτυχίες του γιού της!
«Για μένα η μεγάλη δύναμη ενός ηθοποιού είναι αυτό που τον καίει μέσα του», και το ταλέντο και η εκπαίδευση ακολουθούν…» Κι έγινε τ’ όνειρο πραγματικότητα.
Και ο Θανάσης στα σαράντα τέσσερα χρόνια του είναι πια ένα άνθρωπος χορτασμένος! Απο την Τέχνη, αλλά όχι και από τη ζωή, «και άλλες τρεις ζωές να μου έδιναν ήξερα τί να τις κάνω!»
Και, με αφορμή την παράσταση «40 + ΒΓΑΙΝΩ!» που παρουσιάζεται στα Γιάννενα στις έξι του Σεπτέμβρη στο υπαίθριο Θέατρο της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών, με μεγάλη χαρά δέχτηκε να μιλήσουμε, και αποφασίσαμε η κουβέντα μας να γίνει στον ενικό.
… τώρα που και ο τρόπος σκέψης μου είναι πιο συνειδητός
Είσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος;
Μεγάλη κουβέντα το «Ένας ευτυχισμένος άνθρωπος»! Δεν θα τη χρησιμοποιούσα. Θα σου πω ότι είμαι σε μια ωραία φάση της ζωής μου καί ηλικιακά καί σωματικά καί πνευματικά. Kαι νιώθω ότι απολαμβάνω λίγο περισσότερο τα πράγματα, κυρίως τον χρόνο μου. Aκόμη περισσότερο που, τώρα στα σαράντα τέσσερα, και ο τρόπος σκέψης είναι πιο συνειδητός.
Από τη ζωή χορτάτος; Σε καμία περίπτωση. Και άλλες τρεις ζωές να μου έδιναν ήξερα τι να τις κάνω!
Από την Τέχνη μου και τα χρόνια στο θέατρο μπορώ να πω ότι είμαι χορτασμένος! Πήρα πολύ αγάπη, πολύ επιβράβευση, πολύ ανταλλαγή με τους ανθρώπους όλα αυτά τα χρόνια, κι αισθάνομαι ότι έχω χορτάσει! Τ’ όνειρό μου τόκανα πραγματικότητα!
Πώς, πού, πότε έφτιαξες τ’ όνειρο αυτό;
Ξεκίνησα από εδώ από τα Γιάννενα. Το όνειρο το κατάφερα, το έζησα!
Σχεδόν από όταν με θυμάμαι είχα αυτό: να βγω μπροστά και να κάνω πράγματα… Δεν ήξερα πώς να το ορίσω. Μέχρι που είδα μια παράσταση-επιθεώρηση στα 8-9 μου χρόνια στο Παλλάδιο στην πόλη μας, και είπα: Αυτό θέλω να κάνω! Και να σου πω την αλήθεια στο μυαλό μου είχα ότι θέατρο είναι αυτό που κάνει τον άλλον να γελάει…
Αργότερα, στα 15 μου, είχα την μεγάλη χαρά να γνωρίσω την Μαρία Λάζου και τον άντρα της τον Βαγγέλη, που είχαν τις εκδόσεις Δωδώνη, και μπήκα στην θεατρική τους ομάδα "Μορφές". Εκεί διάβασα παγκόσμιο θέατρο και άρχισα να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο, τον θεατρικό. Ανεβάζανε Λόρκα, Σαίξπηρ και άλλους κλασικούς. Και άρχισα να ετοιμάζομαι, μέσα μου πια, με μεγάλη βεβαιότητα για το ταξίδι μου στην Αθήνα για να δώσω εξετάσεις.
… γνωρίζοντας την τσαγκαρική τής Τέχνης του Θεάτρου
Οι γονείς σου συμφώνησαν για τις σπουδές που επέλεξες;
Ήταν πάρα πολύ ενθαρρυντικοί! Πώς να μην ήταν; Όταν βλέπεις το παιδί σου να ξέρει τί ακριβώς θέλει, ησυχάζεις κι εσύ! Πολύ υποστηρικτικοί, πολύ κοντά μου, και οι δυο γονείς μου! Έδωσα εξετάσεις στο θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κούν και στο Εθνικό.
Το θέατρο Τέχνης ήταν και …η μοίρα μου! Είμαι απόφοιτος του 2000. Είχα μεγάλη τύχη, γιατί ― από τους μαθητές τού Κούν που ήταν οι δάσκαλοί μου, Ρένη Πιττακή, Μίμης Κουγιουμτζής, Γιώργος Λαζάνης. Μάγια Λυμπεροπούλου, Κάτια Γέρου, μάθανε την Τέχνη του Θεάτρου από έναν σπουδαίο δάσκαλο ― γνώρισα "την τσαγκαρική τής Τέχνης του Θεάτρου", όπως έλεγε η Μάγια Λυμπεροπούλου.
Πολύ ωραία χρόνια. Ανακάλυψα το σύμπαν του Μάνου Χατζιδάκη. Την ιστορία τού σύγχρονου θεάτρου. Γνώρισα τον Τένεσι Ουίλλιαμς, τον Ίψεν, τον Σαίξπηρ. Έζησα τρία χρόνια πολύ όμορφα, πολύ δημιουργικά, με πάρα πολύ θέατρο, κάθε μέρα βλέπαμε και μια παράσταση.
Και μετά …πέταξες!
Και μετά πολύ όμορφα ήρθαν τα πράγματα. Βήμα-βήμα ήρθαν οι συνεργασίες, με τα προβλήματα, τις αγωνίες και πολλή και σκληρή δουλειά. Και αισίως συμπληρώνω είκοσι τέσσερα χρόνια στο Θέατρο!
Μεγάλη σπουδή η συνάντησή μου με την Ελένη Γκασιούκα
Έχεις παίξει πολλούς και διαφορετικούς ρόλους. Ήταν κάποιοι που δεν σου άρεσαν, που έκανες αγγαρεία; Επιλέγεις εσύ ο ίδιος τους ρόλους σου;
Ούτε απωθημένο έχω από κάποιο ρόλο, ούτε έχω μετανιώσει. Απλά κάποιους δεν τους έχω ευχαριστηθεί. Αλλά και αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι. Δεν κάνεις όλες σου τις επιλογές μόνο για την Τέχνη αλλά καί για την… Εφορία.
Όσο για την επιλογή, τα τελευταία χρόνια που μπορώ να έχω ένα λόγο παραπάνω, μπορώ να ζητήσω ή να επιλέξω. Αλλά όλα αυτά τα χρόνια ήμουν επιλογή των σκηνοθετών, ήμουν η σκέψη καιιδέα του σκηνοθέτη…
Από πολύ νεαρή ηλικία δείξανε εμπιστοσύνη σε μένα και μου ανέθεσαν πρώτους ρόλους. Βέβαια δεν θα βρεις χημεία με όλους τους σκηνοθέτες, αλλά υπάρχουν κάποιες συναντήσεις που είναι κομβικές για έναν ηθοποιό.
Παράδειγμα;
Ας πούμε, η συνάντησή μου με την Ελένη Γκασιούκα ήταν για μένα μια μεγάλη σπουδή στο κομμάτι της Επιθεώρησης και της Κωμωδίας. Δημιουργήσαμε μαζί τους "Ήρωες", που παιζόταν πολλά χρόνια στην Αθήνα, και τις "Φουρκέτες". Ο κάθε σκηνοθέτης έχει κάτι να σε διδάξει. Κάθε συνάντηση έχει κάποιο νόημα. Όπως και στη ζωή όλα έχουν ένα νόημα. Και όλα έχουν την ώρα τους.
Η μεγάλη μου αγάπη είναι η Κωμωδία. Μου αρέσουν επίσης και οι …κόντρα ρόλοι, δηλαδή κάτι που δεν το έχω ξανακάνει, και ο θεατής δεν σε φαντάζεται ότι μπορείς καί αυτό να το κάνεις, και τον… ξαφνιάζεις!
Είπανε ότι ο Θανάσης Αλευράς δεν υποδύεται έναν ρόλο. Είναι ο ρόλος.
Αυτό σημαίνει ότι καταφέρνω να τους παρασύρω και ξεχνάνε ότι είμαι ο Θανάσης Αλευράς! Και είναι πολύ σπουδαίο πράγμα όταν το καταφέρεις!
Η σκηνή θέλει σεβασμό
Άνετος πολύ φαίνεσαι στο σανίδι…
Σπίτι μου το νιώθω το σανίδι. Και είναι η δύναμή μου! Εκεί πάνω δεν φοβάμαι τίποτε. Άνετος όμως δεν είμαι! Γενικά, δεν ταιριάζει η ανετίλα με την σκηνή. Η σκηνή θέλει σεβασμό!
Μπορεί ο καθένας να γίνει ηθοποιός;
Θέλει μια πολύ βαθιά ανάγκη, αυτό που σε κάνει να μην αντέχεις να μην το κάνεις. Για μένα, η μεγάλη δύναμη ενός ηθοποιού είναι αυτό που τον καίει μέσα του. Και μετά θάρθει καί η εκπαίδευση,θα προστεθεί και η εμπειρία, και ύστερα ο καθένας θα έχει το δικό του …ταβάνι.
Σε είπανε πολυτάλαντο, συναρπαστικό, μοναδικό… Και το 2008 πήρες το βραβείο "Δημήτρης Χορν"…
… για το ρόλο μου στην παράσταση "Ήρωες" της Ελένης Γκασιούκα.
Με έχουνε λούσει με πολλά επίθετα κατά καιρούς, υπέροχα, γι’ αυτό σου είπα και πριν ότι ένα μου κομμάτι είναι χορτασμένο. Με τιμήσανε τότε σαν νέο ηθοποιό, που είναι πολύ τιμητικό για έναν ηθοποιό στο ξεκίνημα του. Όταν είσαι νεαρός και αντιλαμβάνεσαι ότι η οικογένεια του θεάτρου σε δέχεται, νιώθεις όμορφα, πολύ όμορφα!
Με αυτή την παράσταση αισθάνομαι ότι αρχίζω έναν καινούργιο κύκλο
Έχεις δουλέψει πολύ σκληρά αυτά τα είκοσι τέσσερα χρόνια, χωρίς ανάσα που λένε. Τι σκοπεύεις από εδώ και στο εξής;
Έχω εργαστεί πάρα πολλά χρόνια αδιάκοπα!
Φαντάζομαι τώρα λιγότερο θέατρο και περισσότερο να στήνω τις δικές μου παραστάσεις. Όπως φέτος στο VOX – που και με αυτή την παράσταση έρχομαι στα Γιάννενα. Δική μου ιδέα ήταν και με δικά μου κείμενα. Αλλά και κείμενα του Φοίβου Δεληβοριά, του στιχουργού Γιώργου Παυριανού, και της Ελένης Γκασιούκα. Η σκηνοθεσία είναι του Φωκά Ευαγγελινού.
Έχω στο μυαλό μου πιο στοχευμένες επιλογές καί θεατρικές καί τηλεοπτικές, για να έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Τώρα πώς θα έρθουν τα πράγματα δεν γνωρίζω.
Με αυτή την παράσταση αισθάνομαι ότι ανοίγω έναν καινούργιο κύκλο, γιατί είναι μια παράσταση που συνδυάζει πολλά είδη του θεάτρου, έχει έναν ΓιωργοΜαρινικό τρόπο. Δεν είναι όμως ούτε πρόγραμμα μουσικό ούτε παράσταση. Έχει μια αναρχία και πηδάει από το ένα αίσθημα στο άλλο ελεύθερα, δεν ξέρω πώς να την χαρακτηρίσω…
Είναι η δική σου ζωή;
Είναι επεισόδια από την ζωή μου. Και με αφορμή τη δική μου ιστορία, αφηγούμαι την ιστορία της γενιάς μου μέσα από τέσσερις δεκαετίες. Νιώθω ότι πραγματικά κλείνει ένας μεγάλος κύκλος. Τώρα είναι η χρυσή μας δεκαετία! Τώρα θα αφήσουμε το στίγμα μας, το πέρασμά μας…
Και θυμάμαι εκείνο το πετάρισμα μέσα μου!
Πώς αισθάνεσαι που θα παίξεις στην πόλη σου
Πολύ ιδιαίτερα νιώθω! Σε αυτό το θέατρο, τα καλοκαίρια που έβλεπα παραστάσεις, ονειρευόμουν να γίνω ηθοποιός. Θυμάμαι εκείνο το πετάρισμα μέσα μου και το πάθος μου πότε να πάω στην Αθήνα να σπουδάσω θέατρο και να γυρίσω σαν ηθοποιός!
Την αρρώστια μου δεν την… χρειάζομαι άλλο!
Και, ένα αυτοάνοσο άλλαξε τη ζωή σου! Και είπες αλήθειες δικές σου…
Όταν παθαίνεις κάτι, που αφορά την υγεία σου, το σώμα σου το δημιουργεί αυτό για το καλό. Ηεπιλογή αυτή του οργανισμού είναι, για να σου πει ότι κάτι δεν το κάνεις καλά. Μετά εσύ θέλεις να το θεραπεύσεις. Πρέπει όμως να το ψάξεις να δεις τί κάνεις στη ζωή σου και το προκαλεί αυτό και με την βοήθεια της επιστήμης και των φαρμάκων που έχουμε πια μπορείς να το θεραπεύσεις. Όμως μόνο με τα χάπια δεν μπορείς. Η χημεία καλύπτει τα συμπτώματα και όχι την αιτία. Γι’ αυτό κοιτάμε πιο ολιστικά να αντιμετωπίσουμε το θέμα της υγείας. Η Ιατρική του Ιπποκράτη έτσι το αντιμετώπιζε, εμείς πολύ εύκολα νομίζουμε ότι με ένα χάπι θα περάσουν όλα…
Είμαι συμφιλιωμένος πολύ με την αρρώστια μου, που είναι η ψωρίαση, την έχω σαν ένδειξη ισορροπίας. Όταν υπάρχει ισορροπία δεν παθαίνεις τίποτε. Διάβασα πολύ και ενημερώθηκα, όχι όμως από την κλασική ιατρική, που, όπως είπα, στηρίζεται στη χημεία. Έκανα ψυχοθεραπεία, ενεργειακές θεραπείες, διαλογισμό, άσκηση, τρέξιμο κυρίως. Θεωρώ πως, όπως μόνοι μας τα καταφέρνουμε να αρρωστήσουμε, έτσι και μόνοι μας μπορούμε να θεραπευτούμε. Θεωρώ ότι κάτι άλλαξε στο μυαλό μου, και είναι η αρμονία της πράξης με το συναίσθημα που προκάλεσε αυτή την αλλαγή.
Έχοντας αυτή τη φιλοσοφία έχω δει θαύματα να γίνονται στο σώμα μου! Με βοήθησε να υπερασπίζομαι όσα θέλω, να οδηγούμαι εκεί που οι συνθήκες μού δίνουν χαρά. Έτσι την αρρώστια μου δεν την χρειάζομαι άλλο. Αρχίζω και δεν την βλέπω. Σιγά σιγά με εγκαταλείπει. Και είναι όλο αυτό η αφορμή για τις αποφάσεις που πήρα σε ότι αφορά τη δουλειά μου και την πορεία μου μέσα στην Τέχνη. Και βεβαίως την πορεία μου στη Ζωή!
Φιλοσοφείς τη ζωή;
Ναί, μου αρέσει το φιλοσοφείν. Αλλιώς είμαστε κάτι ριγμένα κορμιά σε έναν πλανήτη χωρίς σκοπό. Σε έναν υπέροχο πλανήτη!
Κι όμως αυτός ο πλανήτης δεν του φτάνει του ανθρώπου! Νομίζουμε ότι δεν θα πεθάνουμε ποτέ! Βλέπω μια ανθρωπότητα απορυθμισμένη, έχει χάσει την επαφή με την φύση και αυτό την τρελαίνει. Ο καθένας λειτουργεί καταστροφικά, όλος ο πλανήτης βρίσκεται σε νευρικό κλονισμό.
Στο χέρι μας είναι να καταλάβουμε ότι είμαστε όλοι συνδεδεμένοι. Καί μεταξύ μας καί με ολόκληρο τον πλανήτη. Και ό,τι θα κάνουμε πρέπει όλοι μαζί να το κάνουμε! Η φιλοσοφία ζωής, για μένα, είναι ότι η πραγματικότητα που ο καθένας μας ζει είναι καθρέφτισμα του μέσα μας, του τι σκέφτεται και τι δράσεις κάνει…
Νιώθω ότι ζούμε σε μια εποχή που αυτό που συμβαίνει είναι αναγκαίο να συμβεί, και ότι κάτι πάει να γίνει, δεν μπορεί! κάτι ωραίο και μεγάλο!
Και σκέφτομαι έτσι γιατί από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου